Ο «όρος» της κοινωνικής δέσμευσης
Το βασικό πρόβλημα είναι η απώλεια των διευρυμένων και πολυσυλλεκτικών κοινωνικών δεσμών και αναφορών της, σε συνθήκες έντονης κοινωνικής πόλωσης, προϊόν της κρίσης. Αλλά και κάτι επιπλέον: η «χύμα» αμφισβήτηση της μεταπολιτευτικής περιόδου όπου κύριος ιδεολογικο-πολιτικός διαμορφωτής της ήταν η Κεντροαριστερά. Της καταλογίζονται όλα τα αρνητικά στοιχεία, ενώ αγνοούνται ή υποτιμώνται τα θετικά, μέσω μιας άδικης και συλλήβδην απορριπτικής στάσης της περιόδου αυτής, που θεωρείται λανθασμένα η «αιτία του κακού». Μήπως, διερωτώνται πολλοί, σε συνθήκες κρίσης δεν υπάρχουν κεντροαριστερές λύσεις και κεντροαριστερές πολιτικές; Με περιοριστικές πολιτικές και λιτότητα πώς να ευδοκιμήσει η Κεντροαριστερά; Βέβαια, αυτού του τύπου τα ερωτήματα παραπέμπουν σε μια λανθασμένη άποψη ότι η Κεντροαριστερά είναι μόνο για περιόδους οικονομικής ανόδου και ευμάρειας, όχι για συνθήκες κρίσης. Εκεί οι λύσεις είναι εξ ορισμού... δεξιές! Αρα, δεν υπάρχει εναλλακτική προοδευτική πρόταση σε συνθήκες πόλωσης και κρίσης! Οι μόνες λύσεις που υπάρχουν είναι, από τη μία οι συντηρητικές και από άλλη ο λαϊκισμός (αριστερός ή δεξιός) και τίποτε άλλο. Απόδειξη; Η κατάρρευση της ελληνικής Κεντροαριστεράς...
Είναι προφανές ότι ο ρόλος της Κεντροαριστεράς σε τέτοιες συνθήκες που είναι ευεπίφορες στο «άσπρο ή το μαύρο» δυσκολεύεται. Γίνεται όμως πιο αναγκαίος... Δεν υπάρχουν «μονόδρομοι» ούτε για τις μεταρρυθμίσεις, ούτε για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, ούτε για τη μείωση των ελλειμμάτων. Σ' όλα αυτά υπάρχουν εναλλακτικές πολιτικές και αντίστοιχα «μοντέλα». Δυστυχώς, η Κεντροαριστερά, δηλ. ο κύριος μεταπολιτευτικός κορμός της στην Ελλάδα, «σύρθηκε» σε πολιτικές επιλογές και λύσεις και, στο όνομα της αντιμετώπισης της κρίσης, αποδέχθηκε νεοφιλελεύθερες λύσεις ως μονόδρομο. Ετσι διέρρηξε τις κοινωνικές συμμαχίες της. Δεν κατάφερε μέσα από αναθεωρητικές πολιτικές να τις ανασυνθέσει σε νέα βάση. Σε τελευταία ανάλυση, αυτό είναι και το στοίχημα της ανασυγκρότησής της...
panpan@pegasus.gr
