Iδιωτικά γκάλοπ
Του Περικλή Κοροβέση
Πολλά τα γκάλοπ, λίγα τα συμπεράσματα. Ακόμα και οι σοβαροί
πολιτικοί αναλυτές, που μπορεί να είναι διευθύνοντες σύμβουλοι
αξιόπιστων δημοσκοπικών γραφείων, δεν πολυεμπιστεύονται τα ευρήματά
τους. Οχι γιατί οι μετρήσεις τους ξεφεύγουν από τις διεθνείς
προδιαγραφές, αλλά γιατί το δείγμα τους δεν είναι αντιπροσωπευτικό. Το τηλέφωνο πια είναι μια πολυτέλεια. Και είναι πολλοί αυτοί που έχουν το τηλέφωνό τους κομμένο. Ετσι, επί της ουσίας, έχουμε πρόθεση ψήφου εκείνων των κοινωνικών στρωμάτων που έχουν σχετική οικονομική άνεση. Τι γίνεται όμως με την ψήφο των φτωχών και των εξωπεταγμένων; Αυτή μετριέται μετά τις εκλογές και κατά κανόνα πάει στη Δεξιά ή την Ακροδεξιά.
Ακόμα ένα στοιχείο που στερεί από τις δημοσκοπήσεις το κύρος τους είναι αυτοί που έχουν τηλέφωνο, αλλά αρνούνται να απαντήσουν. Συνήθως είναι το κόμμα της «Αποχής» που έχει τη θεωρία: «Ολοι ίδιοι είναι». Η αποχή θα είχε σημασία αν οι κυβερνώντες είχαν κάποιες ηθικές αξίες ή, σε πιο απλά νεοελληνικά, τσίπα και φιλότιμο. Κατά κανόνα οι επαγγελματίες πολιτικοί δεν δείχνουν να διαθέτουν αυτά τα χαρίσματα. Αντίθετα η αποχή εκλαμβάνεται όχι ως αποδοκιμασία, αλλά ως επιδοκιμασία. Παράδειγμα, η Ακροδεξιά της Γαλλίας με επικεφαλής τη Μαρίν Λεπέν. Βγήκε θριαμβεύτρια στις δημοτικές εκλογές, ενώ είχε πάρει λιγότερες ψήφους από τις προεδρικές. Η αποχή ανέβασε τα ποσοστά της. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και με τη Χρυσή Αυγή. Αποχή σημαίνει, σε πρακτικά αποτελέσματα, ενίσχυση του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος.
Και έτσι ο καθένας από μας κάνει τις δικές του δημοσκοπήσεις, με δείγμα το περιβάλλον του ή την κοινωνικότητά του. Αλλά και αυτό πια είναι περιορισμένο λόγω κρίσης. Το έξω είναι απαγορευτικό. Οι περισσότεροι βρίσκονται σε κατ’ οίκον περιορισμό. Εγώ στάθηκα τυχερός.
Μου δόθηκε η δυνατότητα να βρεθώ ομιλητής σε διάφορες βιβλιοπαρουσιάσεις, τόσο στην περιφέρεια της Αθήνας όσο και στην επαρχία. Και είχα την ευκαιρία να μιλήσω με δεκάδες ανθρώπους από όλο το φάσμα της Αριστεράς (από αναρχικούς μέχρι τις παρυφές του ΚΚΕ). Η αγωνία ήταν κοινή σε όλους. Επί το πρακτέου, πολλές απόψεις. Αλλά η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ, ως πρόθεση, φαινόταν να κυριαρχεί. Χωρίς όμως ιδιαίτερο ενθουσιασμό. Η εντύπωση που αποκόμισα ήταν πως επρόκειτο για μια αρνητική ψήφο, «για να φύγουν αυτοί», και όχι μια δυναμική συσπείρωση γύρω από κάποιο ριζοσπαστικό πρόγραμμα που θα τηρηθεί με συνέπεια. Και οι κατά καιρούς δηλώσεις των κ. Σταθάκη και Δραγασάκη ενισχύουν την εικόνα ενός συντηρητικού κόμματος της Αριστεράς που κινείται στην «υπαρκτή πολιτική». Αλλά ας μην αδικούμε τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι και πολλά άλλα, με ανιδιοτελή στελέχη-διαμάντια, τα οποία η κοινωνία εκτιμά ιδιαίτερα και αναγνωρίζει την προσφορά τους.
Ενα στοιχείο που με εντυπωσίασε, ήταν το μίσος των ΠΑΣΟΚων, που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, εναντίον στελεχών του ΠΑΣΟΚ, που τώρα διεκδικούν αξιώματα στο νέο τους κόμμα όπου μετεγγράφησαν. Στην επαρχία οι μέρες και τα έργα του καθενός είναι γνωστά. Και αυτό τους κάνει να σκέφτονται να ψηφίσουν κάποιον άλλο αριστερό σχηματισμό, γιατί φοβούνται πως το ΠΑΣΟΚ μπορεί να αναγεννηθεί από τις στάχτες του, μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό με έβαλε σε σκέψεις. Μήπως αυτό το άνοιγμα στη γραφειοκρατία του ΠΑΣΟΚ -που έχει πέσει σε πολλές αμαρτίες- πληρωθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ; Ο καθένας έχει το δικαίωμα να αλλάζει. Αλλά πρέπει να το εξηγεί. Ολοι κάνουμε λάθη. Αλλά για να προχωρήσουμε πρέπει να μαθαίνουμε από αυτά. Και μέχρι τώρα κάποιο απολογισμό δεν έχω δει.
Κάτι άλλο που διαπίστωσα, σε αυτό το δικό μου ιδιόμορφο γκάλοπ, είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα του Τσίπρα. Δεν λένε τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τι θα κάνει ο Τσίπρας. Παρουσιάζεται σαν αρχηγικό κόμμα και όχι σαν μια συλλογικότητα. Και αυτό βάζει προβλήματα. Να μην μπω τώρα σε λεπτομέρειες για το πώς συγκροτήθηκαν οι λίστες, όπου από ό,τι είμαι σε θέση να γνωρίζω, κυριάρχησε η λογική του star system. Οποιοι φέρνουν ψήφους είναι καλοί. Ασχετα αν δεν έχουν καμία σχέση με την κοινωνία ή την πολιτική. Απλώς έγιναν φίρμες από άλλες ιδιότητες. Το να είσαι άσος στην μπάλα δεν σημαίνει ότι μπορείς να βάλεις γκολ και στην πολιτική.
Ερχονται σε λίγες μέρες ευρωεκλογές. Η αποχή αναμένεται μεγάλη σε όλη την Ευρώπη. Η Δεξιά και η Ακροδεξιά πιθανότατα θα θριαμβεύσουν. Στη Γαλλία, προβλέπεται ότι πρώτο κόμμα θα είναι η Ακροδεξιά. Δεν μας λέει τίποτα αυτή η επάνοδος του τραβεστί Χίτλερ;
Πηγή : Εφημερίδα των Συντακτών
