Με παλιά διλήμματα
«Το δίλημμα, λοιπόν, δεν είναι πλαστό.
Η κυβέρνηση θα πέσει αν απονομιμοποιηθεί, δηλαδή αν τα κόμματα που τη στηρίζουν υποστούν εκλογική ήττα μεγάλης έκτασης. Πρόκειται για αυταπόδεικτη αλήθεια. Όσοι λένε το αντίθετο φάσκουν και αντιφάσκουν. Οι ψηφοφόροι πρέπει να γνωρίζουν εκ των προτέρων όλα τα ενδεχόμενα και τις προθέσεις όσων ζητούν την ψήφο τους. Ο στρουθοκαμηλισμός και οι περίτεχνες διατυπώσεις οδηγούν σε παγίδες. Τα καθαρά διλήμματα είναι ωφέλιμα», γράφει.
Να θυμίσουμε λίγο τη σειρά των γεγονότων. Εν αρχή ο πρωθυπουργός έβαλε πολύ ψηλά τον πήχυ των εκλογών και στη συνέχεια, όταν του επισημάνθηκε απο φίλους του, μέσα και έξω από τη χώρα, ότι πουθενά δεν γίνεται να είναι οι ευρωεκλογές, με 40-50% συμμετοχή, αποκλειστικό μέτρο της βιωσιμότητας μιας κυβέρνησης που εκλέγεται για 4 χρόνια, κατέβασε τον πήχυ.
Έπειτα, πήρε σειρά ο κ. Τσίπρας. Μόλις αντελήφθη ότι ούτε εκείνου του βγαίνουν τα νούμερα κατέφυγε στο συμπέρασμα ότι τον ενδιαφέρει να κερδίσει με μία ψήφο διαφορά τη Ν.Δ.
Μετά ήρθε ο κ. Βενιζέλος. Βλέποντας τα χαμηλά ποσοστά, επισήμανε ότι η αποδοκιμασία της Ελιάς θα σήμαινε εγκατάλειψη της στήριξης της κυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ.
Αυτό το παιχνίδι με τους αριθμούς υποτιμά τη νοημοσύνη όχι μόνο των ψηφοφόρων αλλά και εκείνων που το παίζουν. Αν θεωρούν ότι δεν έχουν την υποστήριξη του εκλογικού σώματος μετά την 25η Μαΐου, ας προκηρύξουν εκλογές, όπως είχαν κάνει και το 2012. Και μάλιστα δύο φορές, μία φορά όταν αποφάσιζαν για τη διάρκεια ζωής της κυβέρνησης Παπαδήμου και μία φορά τον Μάιο. Ο ψηφοφόρος που κρίνει όλους όσους παίρνουν μέρος σε αυτή την αναμέτρηση, δεν κρίνει μόνο την πολιτεία τους από το 2010 ως το 2012, αλλά και όσα εχουν γίνει πριν από το 2010. Και είναι μοιραίο να μπορεί μόνο μέχρις ενός σημείου να δεχθεί ο πολίτης ότι όσοι έφεραν τη χώρα τον Μάιο του 2010 στο χείλος της αβύσσου, δεν είναι σε θέση να αλλάξουν εκείνα που μας οδήγησαν στην καταστροφή. Η αρνηση των πολιτών να «σωθούν» με αυτούς τους όρους έχει σχέση με αυτή την καθημερινή τους εμπειρία για τον τρόπο διακυβέρνησης και τις προτεραιότητες όσων κυβερνούν. Για τους ίδιους λόγους, λίγους μήνες μετά τη χρεοκοπία ψήφισαν πρόσωπα που δεν είχαν οργανική σχέση με το παλιό πολιτικό προσωπικό στους δύο μεγάλους δήμους της χώρας (Καμίνης, Μπουτάρης). Σε αυτή τη διαπίστωση, τόσο οι σχηματισμοί που συναποτελούν την κυβέρνηση, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι σε αυτές τις εκλογές μόνο περιορισμένα επιχείρησαν να «προσθέσουν» αξία, παρά κάποιες αλλαγές που κυρίως έγιναν στο ψηφοδέλτιο της Ελιάς. (Ακόμα και χθες, στα κανάλια, τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ έλεγαν ΠΑΣΟΚ όταν μιλούσαν για την Ελιά).
Μέχρι το 2020, που η χώρα θα έχει οριστικά σωθεί, θα γίνουν τουλάχιστον 2 ακόμα εκλογικές αναμετρήσεις, μπορεί και περισσότερες. Είναι δυνατόν κάθε φορά να ψηφίζουμε με τα διλήμματα του 2012; Και μάλιστα εν όψει της συντήρησης μιας «δυναμικής» μεταρρυθμίσεων που δεν μπορεί να υπερβεί την κλήρωση στις λαικές αγορές;
photo: Cut2Run@Flickr
Πηγή: protagon.gr
