μετέχοντας σε μια παιδεία που, σαν πατροπαράδοτη, παραμένει αρρενοπρεπής, ή όπως μαθαίνουμε αργότερα, φαλλοκρατική. Σ’ αυτό το «αργότερα», και φεμινιστές αν λέμε πως είμαστε, συνεχίζουμε να αναμεταδίδουμε ανέκδοτα «αρσενικού προσήμου», με τον ίδιο τρόπο που, ενώ δηλώνουμε αντιρατσιστές, λέμε ρατσιστικά ανέκδοτα. Κι αν πάει κανείς να μας στριμώξει, θα του πούμε δύο τινά: ότι κρατάμε από τον Αριστοφάνη, άρα το «δικαίωμα στη σάτιρα και στο καλαμπούρι», «κάτω οι απαγορεύσεις» κτλ. Και ότι, για να ενοχλείται, δεν μπορεί παρά να είναι ανόητος, κομπλεξικός, πουριτανός, υπερσυντηρητικός (και δη της Αριστεράς), κτλ.
Ολοι αυτοί οι χαρακτηρισμοί εξαπολύθηκαν από το «Ποτάμι» εναντίον όσων θεώρησαν προσβλητικά για τις γυναίκες (και μειωτικά για ό,τι απέμεινε μέσα στο κέλυφος του «πολιτικού πολιτισμού») τα διαφημιστικά σποτάκια περί «Πρώτης φοράς». Ουδεμία πρωτοτυπία (και) ως προς αυτό από τους σεμνυνομένους ως νεωτεριστές: Το δόγμα «όποιος δεν συμφωνεί μέχρι κεραίας μαζί μας, όποιος δεν βρίσκει ευφυΐα και χάρη ακόμα και στις αστοχίες μας, είναι εναντίον μας», δεν θα μείνει ποτέ χωρίς θιασώτες. «Μόνο ένας ανόητος θα μπορούσε να κατηγορήσει για σεξιστικό περιεχόμενο τα σποτ» δήλωσε με κάμποση οίηση ο αρχηγός του πρωτοφόρετου κόμματος Σταύρος Θεοδωράκης. Και αφού ενημέρωσε πως «έχει χορτάσει το χειροκρότημα του κόσμου και τη δόξα», χρέωσε το σύνολο των αντιδράσεων στους «υπερσυντηρητικούς αριστερούς». Ανόητοι, να συμπεράνουμε, και οι δύο υποψήφιοι ευρωβουλευτές του που διαμαρτυρήθηκαν, ο κ. Βαλλιάνος και η κ. Κιντή; Και τόση πια η θρυλική «ηγεμονία της Αριστεράς», που να υπαγορεύει και τις ανακοινώσεις του ΠΑΣΟΚ, βουλευτών της Ν.Δ., της Γενικής Γραμματείας Ισότητας κτλ.;
Σαν επιπλέον άλλοθι προβλήθηκε η αμερικανική καταγωγή της ιδέας που σκηνοθετήθηκε στη μετεφηβική εκδοχή της «Πρώτης φοράς». «Ιδιο διαφημιστικό», είπαν, «είχε και ο Ομπάμα, κι εκεί διαμαρτυρήθηκαν οι υπερσυντηρητικοί του “Τσαγιού”». Αρα; Αρα, όσοι ενίστανται εδώ είναι επίσης Τεϊόφρονες, υπερσυντηρητικοί (της Δεξιάς τώρα). Βάσει της ίδιας μαθηματικής «λογικής», ποίος ο Ελλην Ομπάμα, δοθέντος ότι επικριτές = αντιομπαμικοί;
«Ντόρος να γίνεται». Αυτό συμβουλεύουν οι διαφημιστές, που προβάλλουν ένα κόμμα όπως κάθε προϊόν. Κι εμείς οι πουριτανοί, όσοι πιστεύουμε παλιωτικά πως η πολιτική διαφέρει από τη διακίνηση «χαριτωμένων» ανεκδότων, την πατάμε και σχολιάζουμε, ανατροφοδοτώντας τον ντόρο. Σαν ανόητοι, όπως θα έλεγε ο αρχηγός του «Ποταμιού». Τόσο μεταμοντέρνα αρχηγός που ώς τώρα δεν βρέθηκε μαζί του επί της προεκλογικής σκηνής ούτε μισό στέλεχός του.
